zatrzymujemy ani pańskiego klienta, ani pana. Riley podniosła się bez słowa. - Pan Gardner jest już wolny? - spytał Crocker. - Najzupełniej. 273 - A co z odciskami i z próbką? - chciał wiedzieć Matthew. - Jeśli nadal nie ma pan nic przeciwko temu... - Detektyw zawiesił głos. - Jeszcze tylko jedno pytanie - dodał, jakby dopiero teraz wpadł na jakiś pomysł. - Pozwoli pan? - Oczywiście. - Tym razem łatwiejsze, bo na temat niedalekiej przeszłości. - Kolejny lodowaty uśmiech. - Gdzie pan był wczoraj, powiedzmy, około dwunastej trzydzieści? Czas śmierci Izabeli. Matthew wlepił wzrok w Malloya, potem zerknął z ukosa na Crockera. - W moim biurze. W firmie Vikram, King, Farrow przy Bedford Square. - Przełknął z wysiłkiem ślinę. - To jest w Bloomsbury. - Ktoś to może potwierdzić? - Raczej nie. - Matthew nie spuszczał z niego oczu, czując, jak gniew rozsadza mu piersi. - Mój szef, Philip Bianco wyszedł stamtąd http://www.twoja-fotka.com.pl Lady Rothley, zniecierpliwiona, wydała krótki okrzyk i zakryła uszy dłońmi. — Nie mam ochoty słuchać niczego o żadnych obrazach — powiedziała rozdrażniona. Twarz jej wykrzywił grymas rozpieszczonego dziecka. — Chcę opowiadać ci o sobie i o komplementach, którymi mnie wczoraj obsypano. Wiesz, co powiedział hrabia? Tempera podniosła się z łóżka. — Nie chcę o nim słyszeć — odparła. — Ani o żadnym mężczyźnie, którego można poznać w Monte Carlo. Przyjechałaś tu z jednego jedynego powodu, belle-mère. Poza tym dobrze wiesz, że wydałyśmy już wszystkie pieniądze.
Ledwie się zmusiła, by spojrzeć mu w twarz; czuła, jak jego oczy przewiercają ją na wylot. Ręce miała jak kłody - ciężkie, bezwładne. Zerknęła na poduszkę u swoich stóp i zdumiała się siłą własnej wyobraźni. - Proszę, zaparzyłam wam świeży dzbanek - zapraszała bez sensu pani Khan. - Flic, jaką lubisz herbatę? Sprawdź Przez następnych kilka minut Matthew tłumaczył bratu to samo, co przedtem Karlowi. - Cokolwiek mówi Karolina, musisz bardzo uważać - oświadczył na koniec Ethan. - Dziewczynki, które tak wcześnie straciły ojca, na pewno są podatne na wstrząsy. - Wiem. - Tak sądzę. Nigdy nie brakowało ci wrażliwości. - Mam nadzieję. O Boże, naprawdę w to wierzę... Wyobrażam sobie, że takie dziewczynki... a właściwie już młode kobiety będą na dłuższą metę potrzebowały uwagi, tego, żeby trzymać ich stronę. Oczywiście mają matkę, ale naprawdę ufam, że pozwolą mi się z sobą zaprzyjaźnić. - Zawsze chciałeś mieć dzieci. Właśnie zdałem sobie sprawę...