W Akademii Panny Grenville uczono dziewczęta, że prawdziwa dama zawsze jest cierpliwa, spokojna i opanowana. Wyglądając to przez jedno, to przez drugie okno powozu, Victoria doszła do wniosku, że ta zasada nie dotyczy młodych żon, których mężowie są byłymi szpiegami, obecnie szukającymi morderców. Gdyby coś stało się Sinclairowi... Na samą myśl zrobiło się jej słabo, ale zaraz się pocieszyła, że Sin na pewno sobie poradzi. Ostatecznie przeżył pięć lat w kraju wroga. Teraz nie grozi mu większe niebezpieczeństwo tylko dlatego, że zabójcą jest prawdopodobnie jeden z najbliższych przyjaciół jego brata... Przynajmniej taką miała nadzieję. Już miała się wychylić i zapytać Hilsona, czy nie pomylił drogi, gdy pojazd stanął. -Jesteśmy na miejscu, milady - oznajmił służący. - Odpraw dorożkę i zaczekaj na mnie. -Ale... Bez słowa pospieszyła w stronę niewielkiego domu i sięgnęła do ciężkiej kołatki. Gdy drzwi się http://www.stomatologkrakow.org.pl/media/ Takie wielkie dziecko, pomyślała Barbara. Trzeba będzie nad nim popracować. To dobrze, że ma okazję zobaczyć, jak jego starsza siostra nie traci serca w obliczu zagrożenia. – J.T., posłuchaj mnie – powiedziała Madison bardzo dobitnie i w tej samej chwili odepchnęła się od drzewa, rzucając się całym ciałem w stronę Barbary. Uderzyła ją nogami. Barbara upadła na plecy, a rewolwer poleciał w dół. – Uciekaj, J.T.! Biegnij do mamy! Barbara zepchnęła ją z siebie. – Zaufałam ci! – wykrzyknęła, wstrząśnięta i oburzona. – Mój brat jest szybszy i bystrzejszy od ciebie, ty wściekła suko! Barbara skrzywiła się boleśnie, dopiero teraz
imię. Gdyby mnie przejechała ciężarówka, to wcale bym nie chciała, żeby ktoś ją nazwał ,,Eileen O’Reilly’’. Lucy uśmiechnęła się. – Pewnie ludzie chcieli go uczcić za to, że uratował chłopca. – Był bardzo lekkomyślny. Nie myślał o swojej żonie i Sprawdź pani pretensję, że wszystko wydało się przed czasem. – Och nie, tym nie musisz się martwić. Nie chcę mu tylko zepsuć niespodzianki. Madison pokiwała głową. – Dziadek zawsze lubił nas zaskakiwać. Czy widziała pani już wodospad? – dodała nieoczekiwanie. Owszem, podczas poprzedniej wizyty, pomyślała Barbara, nie zamierzała się jednak do tego przyznawać, więc przecząco potrząsnęła głową. – Och, musi go pani zobaczyć. To niedaleko. Czy ma pani trochę czasu? Mogę panią zaprowadzić. To nie potrwa długo. – Nie jestem odpowiednio ubrana... – Jest ścieżka, którą możemy pójść. Wprawdzie jest trochę