- Gdybyśmy się teraz pocałowali, trudno by nam juŜ było nawiązać koleŜeński kontakt. - Podzielam twoje stanowisko - powiedziała. - I mogę odejść dziś, jeśli chcesz, mogę rzucić pracę w studiu. - Nie, ja tego nie chcę, Alli. Przetarł dłonią twarz. Co ona sobie wyobraŜa? - zadał sobie w duchu pytanie. - Potrzebna mi jesteś tutaj, Alli, a kiedy znajdę niańkę, której będę mógł zaufać, wrócisz do studia. Nawet nie myśl, Ŝe przestaniesz u mnie pracować. - Coś podobnego! - wykrzyknęła niemal. I wtedy opadły go wspomnienia o Patrice i dręczące go nieustannie myśli związane z poczuciem winy. Nigdy więcej nie chce przeŜyć takiej tragedii. Im szybciej narzuci sobie pewien dystans wobec Alli tym lepiej będzie dla nich obojga. Spojrzenia ich się spotkały. - Usiłuję stworzyć między nami coś w rodzaju dystansu. Ale nie jest to łatwe. Musisz mi w tym pomóc. Oboje zdajemy sobie sprawę, Ŝe coś nas do siebie ciągnie. Ale to „coś" prowadzi donikąd, bo ja juŜ nigdy nie zwiąŜę się z Ŝadną kobietą. - Wytrzymał jej spojrzenie. - Rozumiesz, co do ciebie mówię, Alli. Skinęła głową, czując ucisk w gardle. Powiedział jej w uprzejmej formie, Ŝe jej nie chce. - Podajesz mi do wiadomości, Ŝe stosunki między nami muszą być jak http://www.reologiawbudownictwie.com.pl/media/ Tower i rzucił się w dół. Usłyszała dziwne mruknięcie. Zapewne był to wyraz dezaprobaty. Potrafiła sobie wyobrazić, co czuje teraz Scott. Wolała się nie odwracać, by nie ujrzeć cierpienia na jego twarzy. - Jak widzisz, jestem odpowiedzialna za śmierć Chada. Nigdy sobie tego nie wybaczę. Nie wyobrażam sobie, byś ty mógł to zrobić. W pokoju zapanowało pełne napięcia milczenie. Miała ochotę krzyczeć. O czym myślał? Dlaczego się nie odzywał? Zebrawszy się na odwagę, odwróciła się powoli, przygotowując się na pogardę w jego spojrzeniu, ale tylko zamrugała ze zdziwienia. Pokój był pusty! Scott zniknął!
Zmęczyły panią wczoraj, nieprawdaż? Nerwowo wygładziła bluzkę. - Pierwszy dzień w nowej rodzinie nigdy nie bywa łatwy, ale w pełni daję sobie radę z pańskimi dziećmi. Proszę mi tylko powiedzieć, gdzie się znajdują. - Proszę się zrelaksować. - Postawił przed nią kubek pa- Sprawdź ROZDZIAŁ ÓSMY Nie przyszła. Zdał sobie sprawę, Ŝe oczy ma utkwione w drzwiach sypialni. Spojrzał na zegarek. Minęło dwadzieścia minut. Czuł się zawiedziony, ale zaakceptował jej decyzję. W końcu poza przyjemnością nie miał jej nic do zaoferowania, a to mogło jej nie wystarczać. To było jednak wszystko, co mógł jej dać. Powiedział to jasno, Ŝeby nie było Ŝadnych nieporozumień, z których wynikłyby kłopoty dla nich obojga. Czując, Ŝe nie zaśnie, wstał z łóŜka i podszedł do okna, które wychodziło na tyły posiadłości. W świetle księŜyca widział łąki i doliny ziemi Hartmanów. Jako dziecko lubił to miejsce, ale juŜ jako nastolatek liczył dni do wyjazdu stąd. Obaj z Mattem poprzysięgli sobie, Ŝe póki ojciec Ŝyje, noga ich tu więcej nie postanie. I dotrzymali słowa.