za to, co zrobił jej: za ból, cierpienie i traumę. Patrzyła tępo przed siebie. - Mówiłam ci, że pchnięto mnie nożem. Straciłam nerkę. - Całe szczęście, że miałaś drugą. - Byłam przywiązana do obydwu - syknęła. Wciąż pamiętała paroksyzmy bólu, straszliwe drgawki, które trzęsły jej bezwładnym ciałem wtedy, na targu, w rosnącej kałuży krwi. Z jedną nerką radziła sobie świetnie, oczywiście. Ale co będzie, jeśli ta nerka kiedyś wysiądzie? Odetchnęła głęboko i zmusiła się, by wrócić do właściwego tematu rozmowy. - Nie zabijaj go - powiedziała. - Proszę. Muszę z nim porozmawiać. - Twój wybór - wzruszył ramionami Diaz. - Jeżeli nie będzie się wpierdalał w moje sprawy, zostawię go w spokoju. Milla nie była pruderyjna, ale usłyszawszy przekleństwo, poczuła się nieswojo. Dla niej to słowo miało wciąż jednoznacznie seksualną proweniencję, choć dziś używano go powszechnie jako przymiotnika, czasownika i przecinka. Jej kontakty z Diazem były już wystarczająco ryzykowne, jakieś seksualne dwuznaczności mogły http://www.prywatne-leczenie.com.pl - Na jakiś czas. Kiedy miałem dziesięć lat, odesłała mnie do taty, do Meksyku. Teraz nie jestem nawet pewien, czy w ogóle byli małżeństwem. Zabawne, nie pomyślałem o tym: jeżeli matka nie rozwiodła się z ojcem True jeszcze przed moim narodzeniem, to w sumie mogę formalnie nosić nazwisko Gallagher. Jego ton nie zdradzał specjalnych emocji. Najwyraźniej ta drobna kwestia w ogóle go nie zajmowała. Milla domyśliła się, że nigdy nawet nie zadał sobie trudu zbadania kwestii nazwiska od strony prawnej. - Czemu on cię nienawidzi? Znacie się w ogóle? - Spotkaliśmy się - odparł krótko. - A co do nienawiści... matka porzuciła go dla mojego ojca. A potem, kiedy zostawiła tatę, zabrała mnie - swoje drugie dziecko - ze sobą. Nie wzięła True, rozstając się z
tym dotykiem, jak reagują na dłoń Diaza mokre, ciepłe zakamarki jej ciała. Wziął ją w kuchni. Gwałtownie zerwał z niej spodnie i opuścił własne, a potem odwrócił ją tyłem i oparł na kuchennym stole. Milla chwyciła się krawędzi, broniąc przed gwałtownością mocnych, zdecydowanych pchnięć, a jednocześnie odpowiadając na ruchy Sprawdź element dekoracji. Pamiętał dokładnie moment swojego triumfu. To było na przyjęciu sylwestrowym. Pośród całego gwaru, krzyku i ogólnej głupawki Milla spojrzała na niego i zamrugała oczami, jej twarz miała lekko zaskoczony wyraz, jakby właśnie dostrzegła coś ważnego a niespodziewanego. I to wszystko. Żadnych gorących pocałunków, intymnych zwierzeń w świetle księżyca. Tylko jej wzrok an43 4 - jasny, czysty, nieomylny: zobaczyła go. Potem był uśmiech i uścisk dłoni, który połączył ich na dobre. Niesamowite. No dobrze. Co najmniej równie niesamowity był fakt, że on sam