Jak to możliwe, że ktoś, z kim zetknęła się tylko przelotnie,

sama się o to prosiła. - Dla chłopców to musi być ogromne przeżycie - powiedziała Pia. R S Wiedziała coś o tym z własnego doświadczenia. Gdy była mała, matka przerzucała ją od znajomych do znajomych, a sama biegała z przyjęcia na przyjęcie. To prawda, że jako organizatorka tych imprez nie miała wyboru, jednak dla dziecka to było straszne. Pia przez całe dzieciństwo marzyła, by mieć swoje miejsce, jakiś bezpieczny azyl. I kogoś, kto by się o nią troszczył, komu by na niej zależało. - Chłopcy niedawno stracili matkę, a teraz odchodzi trzecia z kolei niania. I wszystko w ciągu jednego roku - dodała. - To naprawdę okropne. Takie dzieci potrzebują poczucia stabilizacji, bezpieczeństwa. - Wiem. Wszyscy się bardzo staramy. Nick i Isabella czytają im bajki na dobranoc. To już się stało zwyczajem. Nim zostałam przykuta do łóżka, uczyłam ich grać w warcaby. A Stefano zapisał ich do szkółki narciarskiej w Austrii, http://www.onkolog-szczecin.pl/media/ nie drgnął ani jeden mięsień. Uznał, że skoro dziewczyna zadaje mu impertynenckie pytania, to powinna być przygotowana na równie impertynenckie odpowiedzi, i niech sama osądzi, czy mówił poważnie. – Barbara Allen – przypomniał jej. – Ach, tak – ocknęła się i zreferowała mu swoje rozmowy z sekretarką Jacka. – To już wszystko? – zapytał Sebastian, gdy umilkła Skinęła głową. – Dziękuję. To dobry raport. – Chyba nie myślisz, że to ona robiła mamie te okropne rzeczy? – zaniepokoiła się Madison. – Nie wiem, ale zwykle staram się zachować otwarty umysł i

nie chciała. Jednak oszukiwałaby samą siebie, gdyby stwierdziła, że jego słowa nie sprawiły jej miłej niespodzianki. - Skoro mówimy o obsesji... - Uznała, że najlepiej zrobi, zmieniając temat. - Ja też odczuwam coś podobnego. Sprawdź warkocz, który opadał jej na plecy. Była bardzo podobna do Colina. Umyta i odpowiednio ubrana, a także poddana odpowiedniej edukacji w wielkim świecie, mogłaby stanowić wielki atut Jacka. Urocza wnuczka z klasą, żywe wspomnienie po zmarłym synu. Jej widok upewnił Barbarę o słuszności kampanii przeciwko Lucy. Ta akcja nie miała nic wspólnego z Darrenem Mowerym, ani z tym, że Jack Swift odrzucił Barbarę. Przeciwnie, była aktem odwagi i poświęcenia z jej strony. Lucy potrzebowała, by ktoś nią wreszcie potrząsnął i zmusił do przyjęcia odpowiedzialności za los dzieci. Uśmiechnęła się do podnieconej dziewczyny. – Oczywiście, że cię poznaję, Madison. Co u ciebie słychać, skarbie?