gwiazdy rozrywki i sportu. Wielu z nich przybywało do Wyomingu, by się nauczyć, jak oceniać niebezpieczeństwo, jak mu zapobiegać i jak postępować w jego obliczu, gdy chodziło o porwanie, zamach, szpiegostwo w firmie, rozruchy wywołane przez zwolnionych pracowników lub ogarniętych obsesją fanów, czy też o oszustwa komputerowe. Środki bezpieczeństwa w bazie nie rzucały się w oczy, ale gdy Lucy dojechała do końca drogi, przed jej samochodem pojawił się swobodnie ubrany mężczyzna. – Pani Swift. Jestem Jim Charger. Zajmę się pani samochodem. Pan Rabedeneira oczekuje pani. Lucy uśmiechnęła się blado. – Plato Rabedeneira? – Tak, proszę pani – potwierdził Jim Charger bez uśmiechu. Skąd Plato się tu wziął? I dlaczego jej oczekiwał? Lucy odpędziła od siebie niepokój. – Dzieci mogą zostać ze mną albo pójść z panią, jak pani woli. – Pójdą ze mną – zadecydowała. Charger uprzejmie wskazał jej rozłożysty główny budynek. Plato czekał na nią w salonie przed masywnym kamiennym http://www.olejekkokosowy.net.pl/media/ Kingsfeld oddał kapelusz i rękawiczki kamerdynerowi, a tymczasem Sinclair zaniósł ją do pokoju i delikatnie położył na sofie. Victoria przyciągnęła go do siebie i pocałowała namiętnie. - Dostałem twój list, Sin - rozległ się głos od drzwi. - O czym chciałeś ze mną pomówić? Gospodarz wyprostował się z ociąganiem. - Wygodnie ci? - zapytał troskliwie żony. - Nie. - Przyniosę ci szal. Za chwilę się tobą zajmę, Kingsfeld. Minąwszy gościa, ruszył szybkim krokiem ku schodom.
się w fotelu i ziewnęła. Jako osobista sekretarka senatora Stanów Zjednoczonych umiała radzić sobie z nieoczekiwanymi sytuacjami. Zresztą wiedziała już o wyprawie Lucy, bo usłyszała o tym w biurze Jacka. Zaskoczyło ją tylko to, że Darren w jakiś sposób również zdobył tę informację. – Wiem – stwierdziła spokojnie. – Pojechała tam rozwijać Sprawdź - W takim razie zrobimy naleśniki. Rozradowani chłopcy rzucili się w stronę kuchni. - Wolniej! - zawołała za nimi. Przez te parę dni zdążyła się przyzwyczaić, że chłopców było bardzo trudno pohamować. Byli grzeczni i starali się słuchać, ale energia ich rozsadzała. Zbiegając za nimi po schodach, usłyszała telefon. Zatrzymała się w holu, by go odebrać. - Tata! - Na dźwięk znajomego głosu przepełniła ją radość. - Wszystko w porządku. Idzie mi świetnie. Tak się cieszę, że dzwonisz! Porozmawiała z ojcem przez chwilę.