– Daisy nigdy nie kazała ci pracować tak ciężko. – Skąd wiesz? – Bo mieszkam w jej domu. Czasami wieczorem... sama nie wiem... ale mam wrażenie, jakby jej duch nadal tu był. Wyobrażam sobie, że była pracowita i oszczędna, ale również bardzo dobra i umiała się cieszyć życiem. – Była wiecznie niezadowoloną, zgryźliwą starą Jankeską. Lucy nie wzięła jego słów poważnie. – Aha, więc to po niej jesteś taki zgorzkniały. – Uśmiechnęła się. Sebastian wycelował w nią łopatkę. – Mogłem sprzedać ten dom pewnemu prawnikowi z Bostonu. – To dlaczego tak nie zrobiłeś? – Bo sprzedałem go tobie. Opadła na krzesło i wpatrzyła się w ogród. Sebastian pomyślał, że w Lucy harmonijnie wymieszały się siła i kobiecość. Nie należało jej lekceważyć. Obróciła się i spojrzała na niego spod przymrużonych powiek. – Miejscowi już zaczęli nazywać mnie ,,wdową Swift’’. Na twoją babcię mówili ,,wdowa Daisy’’. http://www.logopedapoznan.info.pl/media/ została dziś wieczorem postrzelona w mieście. Jej stan jest krytyczny, ale prognozy są dobre. Nie wiadomo, czy postrzelenie miało związek z jej pracą. Dotychczas nie ma żadnych podejrzanych . Mowery. Jack przez skórę czuł, że to on postrzelił tę kobietę. W domu wbiegł na górę i gorączkowo zaczął pakować walizkę. Lucy! Dzieci! Musiał do nich dotrzeć. Przecież zrobiłem wszystko, czego ten drań żądał! – pomyślał z oburzeniem i rozpaczą. A jednak zawalił sprawę. Coś zrobił nie tak. Walizka spadła z łóżka i zawartość rozsypała się po podłodze. Jack usiadł na dywanie wśród skarpetek i bokserek, z kolanami podciągniętymi pod brodę, i wybuchnął szlochem jak
żebym wziął do siebie dzieci na osiem tygodni, bo przed rozpoczęciem misji Cynthia i John przez dwa tygodnie mieli się uczyć języka i poznawać kraj. Grzecznie, ale stanowczo odmówiłem. - Pierce zaśmiał się do siebie na to wspomnienie. - Przypomniałem mojej Sprawdź - Jesteś zbyt piękna, żeby tak ryzykować. I tak mam już dużo na sumieniu. Nie chcę dodawać do tej listy jeszcze twojej śmierci. Zmrużyła oczy. - A na co nie jestem „zbyt piękna"? Na przyjęcia? Bale? Dzielenie z tobą łoża? I tak zostanie mi jeszcze dużo wolnego czasu. - Victorio... Odłożyła pudło na sofę i wstała. - Nie próbuj swoich sztuczek. Przejrzałam cię, Sinclairze. Myślisz, że mnie powstrzymasz od szukania zabójcy? Najwyraźniej tracił panowanie nad sytuacją,