W odpowiedzi dziewczynka pokazała bezzębne dziąsła. Kate potrząsnęła głową i pospieszyła do swojej sypialni. Ze względu na spotkanie z Lukiem włożyła beżowe spodnie i żakiet z lnu oraz jedwabną bluzkę. Była właśnie w połowie drogi, kiedy Emma zwymiotowała. Nie było to zwykłe ulanie, ale prawdziwe wymioty, którymi zalała całe ubranko. Jednak Kate była przygotowana na takie sytuacje. Zawsze woziła ze sobą dodatkowe rzeczy dla dziecka. Dlatego zjechała na jedną z bocznych dróg i zabrała się do przebierania Emmy. Niestety, nie wzięła nic zapasowego dla siebie. I właśnie kiedy już kończyła, mała zdecydowała, że raz to za mało, i rzygnęła wprost na bluzkę i żakiet matki. Kate stanęła przed dylematem. Mogła jechać na spotkanie ,,ozdobiona’’ dziecięcymi wymiotami albo wracać. Wybrała to drugie. Powrót zajął trochę czasu. Kiedy znalazła się w sypialni, położyła Emmę na łóżku. Dziecko uśmiechnęło się i zaczęło machać rączkami i nóżkami. – No tak, teraz jesteś zadowolona. Emma zaśmiała się w charakterystyczny dla siebie sposób. Tak jakby dostała nagłej czkawki. Kate nie mogła się powstrzymać, by jej nie zawtórować. http://www.bt-foto.pl/media/ To było łatwe, zbyt łatwe. Przez ostatnie lata, korzystając z tego samego klucza, przewinęło się tu tak wielu mężczyzn, że Sylwia powinna jednak bardziej uważać. Ale ostrożność nigdy nie była mocną stroną Sylwii Starr. John musiał teraz ustalić, ile osób przebywa w domu, gdzie dokładnie się znajdują i co robią. Z salonu dobiegało tykanie starego zegara, a z położonej nieco dalej jednej z sypialni dochodziło głośne chrapanie głęboko uśpionego mężczyzny. O ile można było wnioskować z odgłosów, facet wcześniej sporo wypił. Młode lata miał już dawno za sobą, a przy tym nie dbał o kondycję, nie był więc najpewniej w stanie sprostać seksualnym potrzebom tak bardzo wymagającej i nieustannie spragnionej erotycznych doznań Sylwii.
Waszyngtonu, zatrzymywał się u jej matki... – Nic pani nie jest? Julianna spojrzała w bok. Bibliotekarka patrzył na nią z niekłamaną troską. – Przepraszam, nie słyszałam, co pani powiedziała – bąknęła, powstrzymując łzy. Sprawdź Podparty pod boki Jack nadal jej wymyślał. - Niech sobie nosi krochmalone koszule jakiś kiepski adwokacina. Ja nie zamierzam. - Podkreślił ostatnie zdanie stukając się palcem w pierś. Malinda z trudem powstrzymywała łzy. - Bardzo przepraszam, że przekroczyłam zakres moich obowiązków. - Podniosła wzrok, ale tylko do wysokości jego klatki piersiowej. Widziała już Jacka bez koszuli. Ale to było w nocy, w łóżku. A w ciemnościach jego muskularna, porośnięta ciemnymi kręconymi włosami klatka piersiowa nie była tak wyraźnie widoczna. W tej chwili pierś falowała mu z gniewu, a lewy sutek pulsował w rytm bijącego serca.